2. Opis metody wzmocnienia podłoża gruntu

Wzmacnianie gruntu poprzez ciężkie ubijanie udarami o dużej energii wprowadził do geoinżynierii w XX wieku francuski uczony L Menard.

Konsolidacja gruntu wykonywana przez "PRINŻBUD-5" polega na zrzucaniu dużej masy (ubijaka) o ciężarze od 10 do 15 ton z wysokości do 15m na wyznaczony punkt, wybijając w gruncie tzw. "krater".

W zależności od przyjętej koncepcji wzmocnienia podłoża gruntowego stosuje się różne kształty ubijaków. Dla konsolidacji dynamicznej stosuje się ubijak o przekroju kwadratowym o wym. 1,2 m x 1,2 m i wadze od 10 - 15 ton, natomiast do wykonania "kolumn kamiennych" stosuje się ubijak o ksztakcie dwóch stożków ściętych, połączonych podstawami.

Konsolidacja dynamiczna

Po wykonaniu "kraterów" powstałe zagłębienia uzupełnia się materiałem okruchowym, niespoistym mającym atest przydatności do budowy nasypów drogowych.

Czynności te powtarza się aż do uzyskania założonej nośności dla danego "krateru", które rozmierza się w układzie wynikającym z dokumentacji geotechnicznej - wykonawczej.

Powierzchnie pomiędzy "kraterami" dogęszcza się przez tzw. "prasowanie", które polega na ubijaniu tych powierzchni ubijakiem z małej wysokości.

Wzmocnienie gruntu metodą konsolidacji dynamicznej polega na zagęszczaniu, tj. na nieodwracalnym zmniejszaniu porowatości ośrodka gruntowego. Jego globalną miarę stanowi sumaryczna pojemność "kraterów", powiększona lub pomniejszona o zmianę objętości gruntu wynikające z przemieszczania (osiadania lub podniesienia) powierzchni między "kraterami" po zakończeniu zabiegu "prasowania".

Konsolidacja dynamiczna daje bardzo dobre wyniki (praktycznie jest bezkonkurencyjna) przy zagęszczaniu gruntów nasypowych (autropogenicznych), gruntów o strukturze ziarnistej lub okruchowej (rumosz).

Pozytywne wyniki osiąga się również przy zagęszczaniu gruntów spoistych nienawodnionych lub nawodnionych o wilgotności bliskiej optymalnej, a także tych które stanowią przewarstwienie gruntów ziarnistych.

... powrót